"Waarom, Remco, op die oude steen
Zit jij uren stil te dromen,
Waarom Remco, zit jij daar alleen
terwijl de tijd maar door blijft stromen?"
"Waar zijn je boeken - het licht dat leeft
aan blinde zielen doorgegeven
Sta op! en drink toch van de gift
van hen die voor ons leefden!"
"Jij kijkt rond op jouw Moeder Aarde
Alsof jij haar eerste zieltje was
Alsof zij jou zonder reden baarde
en het leven pas begonnen was"
Het was daar prachtig op de Loonse hei
mijn leven mooi, 'k weet niet wat hij bedoelde
waarom mijn vriend al deze dingen zei
Dus vertelde ik hem wat ik voelde
"Mijn ogen - ze kiezen niet te zien
We kunnen ook ons oor niet stillen
Ons lichaam voelt - steeds bovendien;
met, of tegen onze wil in."
"Wat nog meer - ik voel de kracht
die van zichzelf mijn geest doordringt
die mij voedt terwijl ik wacht
tot wijsheid uit mijn stilte springt"
"Denk jij, temidden van dit al
dat alles al heeft overwogen
dat niets vanzelf gebeuren zal
tenzij door ons bewogen?"
"Vraag dus niet waarom ik, hier, alleen,
mijn tijd wil doorbrengen in dromen
Het is juist hier op deze steen
dat de wereld uit mijzelf kan stromen."
(eigen vertaling van W. Woodsworth 'Expostulation and Reply')